Knieproblemen komen, net als bij mensen, ook bij de hond zeer regelmatig voor. Dit kan komen door een blessure, aangeboren afwijkingen of de stand van de knie. In dit artikel wordt de knie nader bekeken en worden de meest voorkomende blessures aan de knie beschreven zoals voorste kruisbandproblematiek, de patellaluxatie en meniscusproblemen.
Anatomie Bij de hond is de stand van de knie, afhankelijk van het ras, meer of minder gehoekt. Het kniegewricht is gemaakt om te kunnen buigen en strekken, maar is niet gemaakt om te kunnen draaien. De knie is een complex gewricht, samengesteld uit botten, banden (ligamenten), kapsel en menisci. De benige delen, de botten, van de knie bestaan uit het dijbeen (femur), het scheenbeen (tibia) samen met het kuitbeen (fibula) en de knieschijf (patella). Deze botstukken samen vormen het kniegewricht. Functioneel gezien zou het kniegewricht verdeeld kunnen worden in twee delen: het gewricht tussen het dijbeen en het scheenbeen en het gewicht tussen het dijbeen en de knieschijf. Het eerstgenoemde gewricht wordt ondersteund middels een binnenband (mediale collateraal) en een buitenband (laterale collateraal). De kruisbanden voorkomen dat het dijbeen en het scheenbeen naar voren of naar achteren kunnen afschuiven. De twee halvemaanvormige menisci (bestaande uit een binnen- en buitenmeniscus) zorgen ervoor dat de ronde uiteinden van het dijbeen goed aansluiten op het vlakke plateau van het scheenbeen. De knieschijf ligt in de pees van de bovenbeenspier (m. Quadriceps), een belangrijke kniestrekker, en zorgt voor een efficiëntere krachtsoverdracht van deze spier. De knieschijf ligt in een soort groeve in het dijbeen.
Letsel voorste kruisband
Een hond heeft twee kruisbanden; een voorste en een achterste kruisband. Omdat de hond gehoekt staat met zijn achterpoot heeft de voorste kruisband een belangrijke functie in de stabiliteit van het kniegewricht. De voorste kruisband kan, bijvoorbeeld bij trauma, geheel scheuren (volledige ruptuur) of gedeeltelijk inscheuren (partiële ruptuur). Ook kan een voorste kruisband verrekt of opgerekt worden door een trauma. Bij acute voorste kruisbandletsels ontstaat er door een ontstekingsreactie zwelling en warmte. De hond heeft pijn en zal kreupel gaan lopen met de aangedane achterpoot. De dierenarts kan de knie testen middels een schuiflade-test. Bij een positieve schuiflade-test kan het scheenbeen ten opzichte van het dijbeen verder naar voren worden geschoven dan normaal. In combinatie met het verhaal van de eigenaar en eventuele röntgenfoto’s kan er een goede diagnose gesteld worden.
Bij een totale ruptuur van de voorste kruisband zal in overleg met de orthopedisch specialist gekeken worden welke operatie het beste past bij de hond. Dit is afhankelijk van de stand van het gewicht, de leeftijd, de grootte, het ras en het gebruiksdoel van de hond. Er zijn een aantal verschillende operatietechnieken, waarbij de TTA en de TPLO de meest bekende zijn. Bij de TTA wordt de aanhechting van de kniepees op het scheenbeen met behulp van een speciale plaat naar voren geplaatst. Hierdoor kan de kniepees helpen de krachten op te vangen. Bij de TPLO wordt het plateau van het scheenbeen naar voren gekanteld waardoor het dijbeen minder neiging heeft om naar achteren te schuiven. Hierdoor wordt de kracht op de voorste kruisband verminderd.
Bij een partiële ruptuur is een operatie lang niet altijd noodzakelijk en kan middels gerichte spierversterkende oefeningen en mobiliserende oefeningen getracht worden om de kniefunctie te optimaliseren.
Het hele artikel lees je in Onze Hond 2019/1. Wil je nooit meer iets missen van Onze Hond? Neem dan een abonnement.
