Gedragsbioloog Betty McGuire houdt zich al vele jaren bezig met het markeergedrag van honden. In haar meest recente onderzoek buigt zij zich samen met enkele collega’s over de vraag of er honden zijn die met opzet hoger plassen tegen een verticaal object zoals een boom of een paaltje. Aan dit onderzoek deden 15 volwassen, gezonde reuen mee, zowel gecastreerd als intact.
De wetenschappers ontdekten dat de plashoogte in sommige gevallen in verhouding staat tot de lichaamsgrootte van de hond. Dit betekent dat honden over het algemeen de grootte van een andere hond kunnen inschatten door aan de urine te ruiken die deze heeft achtergelaten op een verticaal oppervlak. Maar wat bleek? Kleinere hondjes bleken niet altijd helemaal eerlijk te zijn bij het markeren; zij hieven hun pootjes gemiddeld genomen hoger op tijdens het plassen, waardoor de urine ook hoger terecht kwam. Zij deden zich op deze manier dus groter voor dan dat zij in werkelijkheid waren.
Er kunnen een aantal verklaringen zijn voor dit gedrag – zo is het bijvoorbeeld mogelijk dat zij de urine van een andere, grotere hond willen bedekken met hun eigen geur – maar volgens McGuire is het aannemelijk dat zij via deze weg conflicten proberen te vermijden: ‘Aangenomen dat lichaamsomvang een indicatie geeft van de competitieve vaardigheden, plaatsen kleine volwassen mannelijke honden hun urinesignalen wellicht hoger dan grotere volwassen mannelijke honden om zo hun competitieve vaardigheden te overdrijven’. Anders gezegd: ‘Ik ben een grote jongen, je kan maar beter uit mijn buurt blijven!’
Bron: McGuire, B., Olsen, B., Bemis, K.E., Orantes, D. (2018). Urine marking in male domestic dogs: honest or dishonest? Journal of Zoology.