Esther van Neerbos spoort vermisten op. Vaak in Nederland, maar niet zelden maken de vrijwilligers van haar stichting verre reizen om mensen te redden of te vinden. Zoals in februari toen Zuid-Turkije en Noord-Syrië getroffen werden door hevige aardbevingen. Onze Hond sprak deze dierenarts en oprichter van Signi Zoekhonden, die in Turkije belangrijk werk deed, verdriet en vreselijke dingen zag, maar toch met een voldaan gevoel terugkijkt op deze reis. “Het is heftig werk, maar elk leven dat we kunnen redden of elke overledene die we vinden, maakt het de moeite waard.”
Bijna twintig jaar geleden richtte dierenarts Esther Neerbos, samen met haar partner Janette Kruit die in 2021 overleed, Signi Zoekhonden op. Het doel van deze non-profitorganisatie is om vermiste mensen (levend of overleden) op te sporen, met behulp van zoekhonden en een professioneel duik-, sonar-, vaar- en grondonderzoekteam. In de werkzaamheden van Signi zoekhonden staat één ding centraal: het vinden van vermiste personen en daarmee het beëindigen van de onzekerheid die achterblijvers treft in vermissingszaken. De ruim vijftig vrijwilligers zoeken onder de meest uiteenlopende omstandigheden naar vermiste personen, in Nederland maar ook in het buitenland. Signi zoekhonden zocht onder anderen naar mensen na de Tsunami in Japan, de aardbeving in Haïti, de orkaan in de Filipijnen en onlangs in Turkije.
Nabestaanden rust geven
Esther vertelt dat haar team een week na de eerste aardbeving de reis naar Turkije maakte. “We hebben levende mensen gevonden, maar vooral ook veel mensen die overleden waren. In totaal hebben we in Turkije zo’n honderd mensen gelokaliseerd. In zo’n rampgebied ben je een radertje in een groter geheel: als onze honden iemand vonden, werd dat doorgegeven aan de mensen van de overkoepelende reddingsoperatie. Het Turkse team dubbelcheckte zo’n melding en ging graven. Vaak waren wij dan alweer ergens anders aan het zoeken, waardoor we niet altijd wisten of de mensen die we gevonden hadden nog leefden, en of ze sowieso onder het puin vandaan gehaald konden worden.”
Natuurlijk is het prachtig als je overlevenden vindt, maar Esther weet als geen ander dat ook het vinden van dode mensen erg belangrijk is. “In de eerste week na zo’n ramp draait alles om het vinden van overlevenden, maar daarna ga je steeds meer mensen vinden die niet meer leven. Ik weet dat er in Japan, na de Tsunami, tien jaar later nog naar mensen gezocht werd. Iemand terugvinden, zekerheid hebben, afscheid kunnen nemen en definitief de hoop kunnen verliezen, dat is voor nabestaanden heel belangrijk. Als er ook maar een sprankje hoop is, blijf je verder zoeken, dan blijft de vermissing spoken in je hoofd. Wat dat betreft kan het vinden van een vermiste die overleden is, rust geven.”
Meer over het werk van de Signi Signaalhonden lees je in Onze Hond nummer 4
