Niet alleen wij mensen vinden het heerlijk om de natuur in te trekken, ook onze dieren worden gelukkig van de boslucht in hun neus of de zeewind door hun vacht. Honden zijn gek op het bos of het strand, maar ook ruiters met hun paarden voelen graag zout zand of een bospad onder de hoeven. Maar soms, als die hoefjes en hondenpootjes elkaar tegenkomen, gaat het mis. Hoe komt dat eigenlijk en (hoe) kun je er als honden of paardenliefhebber aan bijdragen dat prooi- en roofdier gemoedelijk samenleven?
Onlangs vond in Breda een vreselijk incident plaats: een amazone was aan het paardrijden bij een recreatieplas, toen een Rottweiler op haar afrende en het paard in een been greep. Het paard steigerde, de amazone viel eraf en moest per ambulance naar het ziekenhuis worden gebracht. Gelukkig hield zij aan het ongeval geen blijvend letsel over, maar dat gold niet voor haar paard: als gevolg van de hondenbeet bleek het dier lichamelijk en psychisch dusdanig beschadigd dat euthanasie de enige optie was.
Trauma door ‘rotbeest’
Hoewel er wel degelijk een vriendschap kan ontstaan tussen hond en paard, zien sommige honden een paard als een prooidier. Veel ruiters en menners kunnen zich de situatie wel voorstellen: je rijdt rustig in het bos en plots komt er een hond uit de bosjes die het op jouw paard voorzien heeft. “Mijn paard heeft er een trauma aan overgehouden”, vertelt Mira Vankleef. “Ik was aan het rijden op een bospad toen er een hondje achter ons aankwam. In de verre omtrek was geen baasje te bekennen. Ik ging stappen en hoopte dat het hondje vanzelf weg zou gaan, maar dat deed hij niet. Ik schreeuwde dat hij weg moest gaan, maar natuurlijk luisterde hij niet. Hij bleef maar blaffen, achter ons aan lopen en op een gegeven moment ging hij in de staart van mijn paard hangen. Mijn paard sloeg, bokte en begon te rennen. Ik hoorde hoe het hondje jankend het hazenpad koos. Ik kon mijn paard aan het einde van het bospad weer terugnemen en toen ik omkeek was het hondje verdwenen. Sinds die dag is mijn paard bang voor honden. Als hij er in de verte eentje ziet, durft hij eigenlijk niet verder. Meestal stap ik zo’n situatie af en loop ik naast mijn paard langs de hond, terwijl ik hem geruststellend toespreek. Als ik blijf zitten is de kans groot dat hij weer in paniek raakt. Een stukje ontspannen in het bos rijden is er voor ons niet meer bij en dat allemaal door dat rotbeest.”
Najagen afleren?
In veel natuurgebieden zijn zowel honden als paarden toegestaan en niet zelden bevinden hondenloslooproutes zich in de buurt van ruiterroutes. Wordt jouw hond dusdanig ‘geplaagd’ door zijn jachtinstinct dat je niet weet of je hem onder controle kunt houden? Is hij agressief naar paarden of kan hij de verleiding niet weerstaan ze na te jagen? Houd hem dan aan de lijn. Najagen is namelijk zelfbelonend gedrag: de hond vind het leuk en daarom kunnen veel honden het najagen niet laten. Dit gedrag afleren is erg lastig en bestaat er voornamelijk uit dat voorkomen moet worden dat de hond een succeservaring opdoet en dus ‘leuk’ kán najagen. Wanneer je een hond wilt leren dat hij geen paarden mag najagen, is de gebruikelijke strategie om dat af te leren: de hond belonen als hij niet najaagt en de paarden ‘netjes’ negeert. Geef hem elke keer als hij je aankijkt wat lekkers. Helaas zul je er bij sommige honden van uit moeten gaan dat het najagen weer begint zodra jij uit het zicht bent, of zodra de hond de kans krijgt om zijn ‘hobby’ weer op te pakken. Omdat het gedrag tot levensgevaarlijke situaties kan leiden, houd je de hond dus aangelijnd. Eventueel kun je hem ook een muilkorf aandoen.
Lees het volledige artikel in Onze Hond nr. 6. Bestel hier
