In 2012 besloot de Raad van Beheer dat er structureel toezicht op het dierenwelzijn op en rond hondenshows moest komen. Ook al gaat zo’n 99 procent van alle exposanten correct om met zijn honden, net die 1 procent die dat niet doet kan grote imagoschade veroorzaken. Dus moet die 1 procent worden aangepakt. In 2013 leidde dit tot de instelling van het Hondenwelzijnteam (HWT), inmiddels een vaste waarde op grote evenementen. Coördinatoren Aad van ’t Hof en Marga Weseman vertellen hoe het HWT er nu voorstaat.
Het begin
In 2013 werd de werving van HWT-officials gestart. Op een online oproep kwamen er zo’n dertig kandidaten af. Daar werden twaalf mensen uit geselecteerd, onder wie Aad van ’t Hof en Marga Weseman. Zo kwam het dat in september 2013 het HWT met twee duo’s aanwezig was tijdens de Dogshow Maastricht. Aad van ’t Hof: ‘Dat was echt pionieren. De Raad van Beheer had zoiets nog nooit eerder gedaan en had nog geen beleid ontwikkeld. We hadden nog geen duidelijke regels waar we op moesten handhaven. We werden echt in het diepe gegooid en moesten improviseren. Gaandeweg hebben we het Hondenwelzijnsteam helemaal vanuit de praktijk opgebouwd.’ Anno mei 2019 telt het HWT dertien leden en zijn er vier aspirantleden in opleiding.
Waarom een HWT?
Marga en Aad vinden beiden hun drive om dit werk te doen in het besef dat het voortbestaan van hondenshows door domme overtredingen in gevaar wordt gebracht. Marga: ‘Als je niet wilt dat hondenshows door incidenten om zeep geholpen worden, moet je er iets aan doen en er heel alert op zijn. Daar werken we graag aan mee.’ Beide coördinatoren, ooit zelf actief als exposant, beseffen dat dierenwelzijn maatschappelijk onder een vergrootglas ligt. Aad: ‘Iedere exposant moet beseffen: “De toekomst van hondenshows hangt af van mijn gedrag!” Niet denken dat het wel los zal lopen. Exposanten die gecorrigeerd worden, moeten dat vooral opvatten als aansporing om onze shows onbezoedeld te houden en zo de toekomst van hondenshows veilig te stellen.’
Slechte gewoonten
Veel van de overtredingen die het team signaleert, zijn vormen van ‘beroepsblindheid’. Marga: ‘Noem het slechte gewoonten. Geen extreme dingen, maar zaken waarvan we vinden dat die beter kunnen: strakke lijnen, honden te lang op de trimtafel, poederen en sprayen zonder ogen af te dekken, honden te strak in de galgen.’ Ze vertelt het verhaal van een exposant die een Foxterriër aan zijn staart optilde bij het borstelen: ‘Ik sprak hem daarop aan, en tijdens ons gesprek deed hij het nog een paar keer – gewoon zonder erbij na te denken! “Terriërs hebben staarten om ze daaraan uit vossenholen te trekken”, was zijn achterhaalde opvatting. Dan zeggen wij: trekhonden voor je melkkar mogen ook niet meer, dus laten we dit nou niet meer zo doen.’ Aad: ‘Lastig om gedragsverandering door te voeren. Maar het gaat langzaam maar zeker vooruit, daar geloof ik in.’
Tekst: Jan Dobbe
Het hele artikel lees je in Onze Hond 2019/6. Wil je nooit meer iets missen van Onze Hond? Neem dan een abonnement.
