In het vorige nummer bespraken we het schoudergewricht. Kreupelheid van de voorpoot wordt in de meeste gevallen veroorzaakt door een probleem in de elleboog. Dit gewricht kan dus niet onbesproken blijven. In dit artikel zal ingegaan worden op de anatomie van de elleboog, enkele veelvoorkomende elleboogaandoeningen en de revalidatie hiervan.
Anatomie
Het ellebooggewricht (articulatio cubiti) is samengesteld uit 3 botten, namelijk: het opperarmbeen (humerus), het spaakbeen (radius) en de ellepijp (ulna). Het is een scharniergewricht. Dat wil zeggen dat het in twee richtingen kan bewegen, namelijk buigen (flecteren) en strekken (extenderen). Dit is anders dan bij de mens. Mensen kunnen de elleboog ook nog naar binnen draaien (proneren) en naar buiten draaien (supineren). Leg de onderarm maar eens met de handpalm omhoog op tafel en de hand vervolgens met de handpalm naar beneden op tafel zonder de elleboog van tafel af te halen; deze beweging is de pronatie.
Bij honden is het ellebooggewricht in een pronatiestand gefixeerd. Hierdoor is het bewegingspatroon iets eenvoudiger dan bij de mens en is het gewricht voornamelijk in staat om te buigen en te strekken. De biceps is niet alleen een belangrijke spier voor het schoudergewricht, maar ook voor de elleboog. Bij mensen is de biceps die spier welke door Popeye zo goed werd getraind. Bij de hond is hij minder makkelijk te onderscheiden. Hij loopt van het uiteinde van het schouderblad (scapula) naar zowel de radius als de ulna en overspant dus niet alleen het schoudergewricht, maar ook het ellebooggewricht. Zijn functie is in de eerste plaats strekken van het schoudergewricht, maar daarnaast speelt hij een belangrijke rol bij de buiging van het ellebooggewricht. De belangrijkste strekker van het ellebooggewricht is de triceps. De triceps bestaat, anders dan zijn naam doet vermoeden, uit vier spieren. De gehele spiergroep loopt aan de achterzijde van de humerus en hecht aan op het bovenste gedeelte van de ulna. Dit botpunt wordt het olecranon genoemd. Het is het puntige gedeelte aan de achterzijde van de elleboog en het is bij de hond goed te voelen. Voor de stabiliteit van het gewricht heeft de elleboog zowel aan de binnen (mediale)- als buiten (laterale)- zijde banden lopen. Deze worden collateraalligamenten genoemd. Bij een hond die rustig op zijn poten staat, is de hoek van het ellebooggewricht ongeveer 120°.
Tekst: NVFD
Het hele artikel lees je in Onze Hond 2019/4. Wil je nooit meer iets missen van Onze Hond? Neem dan een abonnement.
