Schermafbeelding 2020-03-17 om 14.29.30

Aanpak hr-honden, kans van slagen in de praktijk

In de eerste drie delen van de serie artikelen over ā€˜hoog-risico honden, die hiervoor in Onze Hond zijn verschenen, is de inhoud van het gepresenteerde Safe Dog Project weergegeven. Maar hoe zit het met de praktijk? Wat is ervoor nodig om het plan te laten slagen? En wat is daar al voor gedaan? Daarover gaat dit laatste deel over de hr-hondenproblematiek.

Melding en registratie

Een van de kernpunten uit het Safe Dog Project is het advies van het expertpanel om een nationaal meldpunt te creƫren waar in een (inter)nationale database alle ernstige bijtincidenten worden geregistreerd en bijgehouden. Dit is om verschillende redenen absoluut een vereiste om bijtincidenten te kunnen terugdringen:
  1. Alleen op die wijze kan eindelijk worden nagegaan hoe omvangrijk het hr-hondenprobleem is en welke type honden of hondenrassen erbij zijn betrokken. Daar is tot op heden nog onvoldoende zicht op. De meeste bijtincidenten worden niet gemeld. Statistieken over honden die slachtoffer worden van hr-honden en daarbij ernstige, diepe bijtwonden oplopen of zelfs worden doodgebeten ontbreken bovendien in vrijwel ieder officieel verhaal over bijtincidenten, waardoor het voor de overheid misschien lijkt alsof dit probleem niet zo groot is. De indruk bestaat echter via vooral berichtgeving in de (sociale) media en onderzoek in opdracht van de Hondenbescherming, dat sinds het afschaffen van de RAD het aantal honden sterk is toegenomen dat ā€˜zomaarā€™ slachtoffer is geworden van een eenzijdige aanval van honden met het door de onderzoekers beschreven hr-hondengedrag en dat dit samenhangt met het populair worden van het aantal rassen dat aanvankelijk stond op de lijst van de hr-rassen van de Raad voor Dieraangelegenheden (RDA) uit 2017. Zonder meldingen en een nationale database kan deze indruk echter onvoldoende worden geverifieerd.
  2. Doordat in het verleden iedere gemeente een eigen protocol en plan van aanpak had, is er veel onzekerheid ontstaan over de vraag of het wel zin heeft om melding of aangifte te doen. Veel mensen hebben hun neus gestoten bij gemeente of politie, waar meldingen van bijtincidenten geen prioriteit hadden, zodat er vaak geen opvolging aan de melding werd gegeven. Verhalen dat de politie/gemeente ā€˜nietsā€™ doet of je niet serieus neemt, hebben via de sociale media hun weg gevonden naar het grote publiek, waardoor bij honden-minnend Nederland de algemene indruk lijkt te bestaan dat iets officieel melden zinloos is. Om in dat beeld verandering aan te brengen is geen sinecure. Het wettelijk verplicht stellen van het melden van ernstige bijtincidenten met een bijtschade op schaal 1 t/m 5 waarvan mens Ć©n hond het slachtoffer zijn, zoals het expertpanel adviseert, lijkt dan ook geen overbodige luxe. Door registratie – meten is immers weten – kunnen zowel hr-honden als hun slachtoffers nader worden geduid, wat weer aanleiding kan zijn tot het nemen van aansluitende, meer doelgerichte preventieve maatregelen op zowel Safety 1 (selectieve fokinterventies) als Safety 2 (educatie) niveau.
Je leest het hele artikel in Onze Hond nr. 3.
Tekst: Elian Hattinga van ā€™t Sant
5/5 - (1 stemmen)

Deel bericht

Bekijk ook