De bakermat van de Ierse Terriër ligt – de naam zegt het al – in Ierland. Dat is dan ook gelijk het enige wat met absolute zekerheid te zeggen valt als het gaat om de herkomst van deze hond. Die onzekerheid komt doordat terriërs zowel in Engeland, Schotland als Ierland altijd de hond van de gewone man zijn geweest.
Deze hardwerkende boeren en arbeiders waren vaak ongeletterd en hadden wel andere zorgen aan het hoofd dan de herkomst van hun honden te documenteren, zoals wel gebeurde met mastiffs, wolfshonden, spaniëls en windhonden, waar de adel het alleenrecht op claimde. De werkende klasse wilde gewoon een hond die hard kon werken en het liefst voor zoveel mogelijk klussen in te zetten was. Specialisten, daar had men niets aan. Als er voor iedere taak een andere hond ingezet moest worden, dan waren dat alleen maar meer monden om te voeden. Het is aannemelijk dat er vroeger erg veel terriërs in Ierland voorkwamen, die weliswaar verschilden in kleuren en typen, maar tevens een aantal dingen gemeen hadden. Langzamerhand zijn daar streekgebonden typen uit ontstaan die pas veel later het predicaat ‘rashond’ ontvingen.
Ierse Wolfshond
Aan de totstandkoming van de Ierse Terriër heeft mogelijk de Ierse Wolfshond een steentje bijgedragen. In de zeventiende eeuw werd het exclusieve gebruik van de Wolfshond door de adel wat minder. Een deel van die reusachtige honden kwam bij het gewone volk terecht waar zij dienst deden als bewakers en beschermers van de schaapskudden. Maar omdat honden van dit formaat veel te veel voedsel kostten, namen ze in rap tempo in afmeting af. Uiteindelijk werden zij waarschijnlijk gekruist met de diverse terriërtypen en zo zou er Ierse Wolfshond-bloed in de Ierse Terriër terechtgekomen kunnen zijn.
