Hoe verloopt de dekking van een hond? En waar moet je op letten?
Dekking hond
Na een kwantitatieve progesteronbepaling is duidelijk geworden wanneer de teef gedekt moet worden. Het is het beste om met de teef naar de reu te gaan. Dominante teven laten zich thuis soms door een minder dominante reu niet dekken. Jonge teven moeten zeker de tijd krijgen om met een reu te spelen voor ze zich ter dekking aanbieden. Onervaren reuen moeten vaak wat afgeremd en gestuurd worden; in hun enthousiasme proberen ze de teef in de flank of op de kop te dekken, waardoor het sperma buiten de vagina terecht komt.
Normale dekking hond
Bij een normale dekking zal de reu de vulva besnuffelen en likken en zal de teef de staart opzij houden en een sta-reflex vertonen. De reu brengt nu de nog niet overmatig gezwollen penis in de vagina (dit is mogelijk door de aanwezigheid van een botje in de penis). Zodra de penis is ingebracht beginnen de frictie bewegingen en komt de volledige erectie tot stand. De twee zwellichamen aan weerszijden van de penis zwellen in de vagina enorm op, waardoor de reu komt “vast te zitten”. Tijdens de frictiebewegingen komt gedurende vijf tot twintig seconden voorvocht wat geen spermiën bevat, hierna wordt gedurende 30 seconden tot soms wel vier minuten sperma geloosd. Hierna stapt de reu over en kan gedurende vijf tot zestig minuten gekoppeld staan waarbij prostaatvocht geloosd wordt. Tijdens de koppeling verlopen er contracties over de vagina die het sperma richting de baarmoeder en eileiders stuwen.
Niet-succesvolle dekking bij honden
Indien de koppeling niet plaatsvindt, omdat de reu te fors is of de teef te nauw, is het verstandig om de reu toch enige tijd op de teef te houden om er zeker van te zijn dat het zaad voldoende diep in de vagina terecht komt. Nauwheid bij de teef kan ook betekenen dat na succesvolle dekking een keizersnede nodig zal zijn voor de bevalling. Bij problemen rond de dekking kan gekozen worden voor een kunstmatige inseminatie.
Tekst afkomstig van AniCura.nl
