Het wetenschappelijke magazine #Science berichtte onlangs over een Amerikaans onderzoek waaruit blijkt dat de relatie tussen het ras en het karakter van een hond beperkt is. Een omstreden onderzoek, want veel kynologen en gedragswetenschappers kunnen niet geloven dat slechts negen procent van het gedrag bepaald zou worden door het ras.
Elk ras zijn eigen karakter?
Onderzoekers aan de universiteit van Massachusetts analyseerden het DNA van ruim 2000 honden, met en zonder stamboom. Ook lieten ze meer dan 18.000 eigenaren een uitgebreide vragenlijst invullen over het gedrag van hun hond. Uit dit onderzoek bleek dat het ras voornamelijk informatie geeft over het uiterlijk van een hond. Dat is misschien niet bijzonder, wel verrassend is de conclusie dat er geen verband zou zijn tussen (agressief) gedrag en het ras van een hond.
Deskundigen reageren
Met name de volgende bewering uit het rapport doet nogal wat wenkbrauwen fronsen: ‘Het ras van een hond is een slechte voorspeller van het individuele gedrag en zou dus niet gebruikt moeten worden als criterium bij het kiezen van een huishond.’ Wij zijn niet de enigen die daarvan schrikken, onder anderen Martin Gaus en diergedragsonderzoeker Bonne Beerda van Wageningen Universiteit zijn dat ook. Gaus vertelt in een interview met het #AD dat hij in de 45 jaar dat hij werkt met (probleem)honden wel degelijk heeft ervaren dat er tussen hondenrassen heel duidelijke karakterverschillen zijn. “Je bent altijd vooringenomen als een bepaald type hond binnenkomt’’, stelt Gaus.
Gekleurde meningen
Beerda denkt dat het probleem kan liggen bij de eigenaren die de vragenlijsten over hun hond invulden. De kans is volgens hem aanwezig dat daarin wat gekleurde meningen verwerkt zijn. Wie weet krijgt dit onderzoek dus nog wel een staartje…
