Een perfect opgevoede KNFG-hond die onverwachts een gezinshond werd. Dit overkwam Lester en zijn baasjes. Als puppy kwam hij bij een puppy pleeggezin en de taak aan de baasjes was om Lester groot te brengen als geleidehond. Maar door gezondheidsproblemen kon hij die weg niet bewandelen en kreeg hij een fantastisch leven als gezinshond. Wat betekent het voor een pleeggezin om een KNFG-pup als geleidehond op te leiden? En wat gebeurt er als een geleidehond niet zo’n carrière krijgt?
Wie is Lester?
“Lester is van oorsprong een KNGF-hond. Hij is geboren in een KNGF-fokgastgezin en zijn moeder en vader brachten puppy’s voort die uiteindelijk blindengeleidehond of een andersoortig hulphond als carrière voor zich hadden. Tijdens de nestperiode krijgen de jonge honden al te maken met bepaalde prikkels waar ze aan moeten leren wennen.”
Angèle, hoe is Lester bij jullie gekomen?
“Toen Lester ongeveer acht weken was, is hij bij ons als puppy pleeggezin in huis gekomen. Er is geen keuze, je krijgt als gezin een pup toegewezen die het best bij de gezinssituatie past. Een puppy pleeggezin voedt de aspirant geleidehond op en laat hem of haar kennismaken met onderdelen van de geleidehonden carrière. Een voorbeeld hiervan is het openbaar vervoer.”
Hoe begeleidden jullie Lester in dat proces?
“In het eerste levensjaar staat de hond het meest open voor zijn omgeving. Hij is dan nog te jong om het echte geleidewerk te leren. Het pleeggezin zorgt ervoor dat de pup opgroeit tot een stabiele, gesocialiseerde, gehoorzame en zelfverzekerde hond. Dat zijn noodzakelijke eigenschappen om een betrouwbare geleidehond te worden. Wij hebben met alle plezier Lester opgevoed en deze eigenschappen meegegeven. Uiteindelijk stoomden we hem klaar voor de volgende fase: de KNGF Geleidehondenschool.”
Wat gebeurt er als een hond wordt afgekeurd als geleidehond?
“Helaas bleek uit de medische keuring (standaard voor aspirant geleidehond) dat Lester ‘LPC’ heeft. Dit is een veel voorkomende orthopedische aandoening van de elleboog. Hierbij komt een stukje kraakbeen met bot los in de elleboog te liggen. Het gewricht raakt dan geïrriteerd en ontstoken en uiteindelijk kan artrose ontstaan. Aangezien dit een te groot risico en belasting voor een geleidehond is, werd hij afgekeurd. Gelijktijdig met dit vervelende bericht werd ons gevraagd of wij Lester wilden adopteren en hem een goed leven als huishond konden bieden. Natuurlijk wilden we dat! Maar ik was zelf wel een beetje de kluts kwijt. Lester deed al zijn opdrachten zó goed, en dan dit! Mijn man hakte de knoop door en zei: ‘Dit is een superhond, die mag bij ons blijven’. En zo geschiedde….”
Wat betekende dit voor jullie én Lester?
“Helaas betekende dit wel voorlopig het einde als puppy pleeggezin. Twee honden tegelijk was voor ons lastig te combineren met werk en overige taken. Maar Lester is bij ons gebleven en daar hebben we geen minuut spijt van. Hij heeft een prachtig leven en doet zelfs al jaren met jachthondentraining mee. Heerlijk vindt hij dat! Inmiddels is hij 11,5 jaar oud en gaat hij daar afscheid van nemen. De artrose heeft zich inderdaad gemanifesteerd en we moeten voorzichtig zijn met de belasting van zijn gewrichten. Zo mag hij niet meer de auto uitspringen en te lang lopen.”
Wat maakt hem zo speciaal?
“Lester is voor ons een superhond! Hij is rustig, lief, sociaal en doet geen vlieg kwaad. Iedereen is dol op hem. Blaffen doet hij zelden, toch zou dat best wel eens mogen. Al is het alleen al om te laten weten dat hij er ook is.”
Ongetwijfeld heb je een leuke anekdote over Lester!
“We hebben veel leuke momenten met hem beleefd. Als ik die allemaal vertel, dan heb je een boek vol haha! Eentje is mij altijd bijgebleven. Op een dag waren we hem kwijt. Overal in huis en tuin gezocht, maar geen Lester. Tot een van ons de voordeur opendeed en wie zat daar: Lester. En dan echt met een blik van ‘waarom zit ik hier’? Dat was geweldig om te zien.“
Wat een bijzonder verhaal. En wat mooi dat jullie Lester in de armen hebben gesloten. Is er nog iets speciaals wat je over Lester wilt vertellen?
“We hopen dat hij nog een poosje bij ons mag zijn, maar we weten dat de langste periode achter ons ligt. Inmiddels gaat zijn gezondheid erg achteruit. We wijken geen moment van zijn zijde, knuffelen hem heel veel en verwennen hem af en toe extra met wat lekkers.“
Meer informatie? kijk op https://www.hondentrimland.nl en https://www.hondenfotoland.nl
