In een wereld die steeds meer gericht raakt op maakbaarheid lijkt er haast geen ruimte meer te zijn voor imperfectie. Alle oneffenheden worden vakkundig weggepoetst, al dan niet met behulp van een van die gladmakende en rechttrekkende Instagram-filters. Het beperkt zich echter niet alleen tot uiterlijkheden, ook ons inwendige wezen gaat door de wasstraat. Positieve eigenschappen worden benadrukt, negatieve eigenschappen verdoezeld. Dit doen we zelfs bij onze honden; je zal niet zo snel iemand horen zeggen dat zijn hond egoïstisch is, of opportunistisch. Toch kan het geen kwaad om ook die negatieve eigenschappen te benoemen en te omarmen, zoals zal blijken uit dit artikel.
Streven naar perfectie
Deze preoccupatie met positieve eigenschappen en kenmerken hangt nauw samen met onze drang naar perfectie. Maar waar komt deze drang vandaan? Tot op zekere hoogte heeft het waarschijnlijk altijd in ons gezeten. Het ontstaan van internet, technologische ontwikkelingen, de steeds verdergaande mogelijkheden op medisch gebied en de sociale media lijken deze drang echter enorm versterkt te hebben. Er is opeens zoveel mogelijk! We hebben nu de middelen om onszelf vrij eenvoudig op vele mogelijke manieren ‘verbeteren’; zowel online als offline. We kunnen als het ware een eigen werkelijkheid creëren. We kunnen de buitenwereld elke versie van onszelf voorschotelen die we maar willen. Dit klinkt misschien mooi, maar het is natuurlijk maar de vraag in hoeverre het allemaal echt is.
Aan de ene kant willen we dolgraag gezien en gehoord worden, aan de andere kant worden onze onzekerheden gevoed en versterkt door de voortdurende vergelijking met andere mensen over de hele wereld. Deze combinatie zorgt ervoor dat we geneigd zijn om onze levens mooier voor te stellen dan ze in daadwerkelijkheid zijn. Het moet beter, aantrekkelijker, krachtiger, positiever, perfecter.
De hond 2.0
Ook onze honden worden dikwijls meegezogen in deze ‘alternatieve werkelijkheden’. Dit gebeurt met betrekking tot zowel hun karaktereigenschappen als hun uiterlijke kenmerken. Om maar met het laatste punt te beginnen; bijna niemand wil graag een lelijke hond. Er zijn natuurlijk genoeg mensen voor wie het uiterlijk niet heel belangrijk is, maar ik denk dat een meerderheid toch liever een hond heeft die een beetje leuk oogt. En als hij niet leuk oogt, of als hij bepaalde ‘afwijkende’ of ongewenste uiterlijkheden heeft, dan is er altijd nog Photoshop of Instagram. Een beetje bijsnijden, een leuk filter eroverheen, nog wat oneffenheden wegwerken en tadaaa; we hebben een modelhond!
Het hele artikel lees je in Onze Hond 2019/2. Wil je nooit meer iets missen van Onze Hond? Neem dan een abonnement.
Tekst en foto’s: Charlotte Phebe Post/De TekstPsycholoog
