Schermafbeelding 2020-03-17 om 11.22.04

De Zweedse Vallhund VƤstgƶtaspets.

Diverse taken zorgden voor een grote diversiteit aan rassen. Ieder ras heeft zijn eigen specialiteit. Hoe zijn die rassen tegenwoordig, bijvoorbeeld als gezinshond? Welke karaktertrekken hebben ze, en waar blinken ze in uit? Dit keer de kleine Zweedse Vallhund, de VƤstgƶtaspets.

De VƤstgƶtaspets

De VƤstgƶtaspets (spreek uit als Westjeutaspets) staat onder een andere naam bekend: Zweedse Vallhund. Het ras wordt wel eens aangeduidt als de ā€˜hond van de Vikingenā€™. Er zijn inderdaad aanwijzingen voor dat ten tijde van de Vikingen, in de negende tot de elfde eeuw, op de VƤstgƶtaspets lijkende honden in Zweden voor-kwamen. Onder andere door gevonden beenderen en tekeningen uit die tijd. Maar hoe de Vikingen dan weer aan deze honden zijn gekomen, is niet duidelijk. Er lijkt enige verwantschap te bestaan tussen de Welsh Corgiā€™s uit Engeland en de VƤstgƶtaspets. Er zijn meer dan genoeg overeenkomsten tussen de beide rassen te vinden. En dan kom je op de kwestie van het kip of het ei. Brachten de Vikingen in die tijd op hun reizen hun honden mee naar Engeland en heeft de VƤstgƶtaspets daarmee aan de wieg van de Welsh Corgi gestaan of namen zij de Corgi juist mee terug uit Engeland naar Zweden, en is de Corgi Ć©Ć©n van de voorvaderen van de VƤstgƶtaspets?

De hedendaagse kynologie gaat er vanuit dat de bakermat van de VƤstgƶtaspets in Zweden ligt. Voor de Zweden zelf is er overigens nooit twijfel geweest: de VƤstgƶtaspets is van hen! In Zweden en dan met name in de streek VƤstergƶtland worden al heel lang kleine honden op de boerderijen gebruikt voor van alles en nog wat, maar met als voornaamste taak het drijven van de runderen en paarden in de directe omgeving van de boerderij. De opmerkelijke verschijning van de VƤst-gƶtaspets met zijn grote-hondenlijf op ogenschijnlijk veel te korte pootjes was voor dit werk alleen maar een prƩ want die korte poten leverden hem alleen maar voordeel op.

Met zijn lage lichaam kan de VƤstgƶtaspets snel naar de grond duiken, waardoor een trap van een geĆÆrriteerd rund zonder schade aan te richten over zijn hoofd vliegt. Overigens is de Spets niet zo laag gebouwd dat zijn bewegingen daardoor ongunstig worden beĆÆnvloed. Hij is juist zeer beweeglijk en erg behendig. Daarnaast hielden de alerte honden de boel goed in de gaten of er geen onverlaten het op have en goed voor-zien hadden, en roeiden ze op vakkundig wijze al het ongedierte uit. In de twintigste eeuw ging het bestand aan honden van dit ras echter hard achteruit omdat de behoefte aan werkhonden op de boerderijen steeds minder werd. Dit leidde ertoe dat ze rond 1940 vrijwel uitgestorven waren. Als niet enkele doortastende liefhebbers, zoals Bjƶrn von Rosen en Karl-Gustav Zettersen, zich met man en macht hadden ingezet voor het behoud van het ras, was de VƤstgƶtaspets nu verleden tijd geweest. Deze heren wisten uit een numeriek zeer klein aantal het ras terug te fokken. In 1943 werd er een rasstandaard geschreven voor de ā€“ toen nog – Svensk Vallhund, een naam die tien jaar later werd gewijzigd in VƤstgƶtaspets.

Lees het hele artikel in Onze Hond nr. 3.

Tekst: Jolien Schat | Fotoā€™s: Alice van Kempen

5/5 - (2 stemmen)

Deel bericht

Bekijk ook