David en Goliath kwamen ernstig vermagerd bij Dierentehuis Kennemerland van de Dierenbescherming binnen. Op aandringen van de dierenpolitie deed de eigenaar afstand van de Duitse herder en de schapendoes. Asielmedewerker Christel ging met de politie mee om het duo op te halen. “David (de Duitse herder) had een T-shirt aan, waardoor je in eerste instantie weinig zag. Toen ik het shirt uitdeed schrok ik behoorlijk, hij was echt een gratenpakhuis. Goliath was ook te mager, maar dat viel iets minder op door z’n dikke vacht. De geur in mijn auto zal ik in elk geval nooit vergeten, het was niet te harden! Het stonk naar poep en pies.”
Een waslijst aan klachten
De honden werden direct gecontroleerd door de dierenarts. David woog nog maar 28 kilo, terwijl hij een flinke hond was en zeker zo’n 45 tot 50 kilo had moeten wegen. En dat was nog niet alles. Er kwam een waslijst aan klachten bij: smetplekken tussen zijn huidplooien, uitgedroogde ogen, artrose in zijn rug, heupdysplasie, stukken vervilte vacht, kale plekken, geen bespiering meer en ontstoken voetjes. Ook aan de bijna 12-jarige Goliath mankeerde het een en ander. Hij woog slechts 15 kilo en had nog wel 5 tot 10 kilo zwaarder moeten zijn. Zijn gebit was er zeer slecht aan toe. Zijn kaakbot lag bloot en de tanden en kiezen die hij nog had, moesten op een
later moment getrokken worden. Dat kon niet direct, omdat Goliath te mager was voor narcose.
Intensieve zorg
Christel ontfermde zich vanaf moment één over dit aandoenlijke duo. “Er moest een hoop gebeuren, maar wat we ook met ze deden, ze bleven allebei vrolijk en vriendelijk. Zo moesten we de vachten van de honden flink aanpakken. David moest twee tot drie keer per week in bad om gewassen te worden met een speciale shampoo. Hij liet het allemaal gewoon toe. Verder moesten beide honden gedoseerd gevoerd worden. Ze kregen zo’n vijf keer per dag een portie speciaalvoer. Goliath kon niet meer kauwen, waardoor hij alles in één klap opschrokte en weer in z’n geheel uitspuugde. We hebben hem uit de hand kleine beetjes geweekte brokken gevoerd en met veel geduld gezorgd dat hij genoeg voeding binnenkreeg.”
Hoop en vrees
Na twee weken zagen de vachten van de honden er al een stuk beter uit. Ook kwamen ze goed aan. “Je zag dat de honden blijer waren, gewoonweg omdat ze genoeg te eten en water kregen.” David en Goliath genoten ook zichtbaar van alle liefdevolle aandacht die ze kregen. Ze deden graag spelletjes, vooral de snuffelmat was bij David populair. Over senior Goliath maakte Christel zich niet zoveel zorgen meer, maar David was een ander verhaal. “Hij kwam goed aan, maar zijn spieren ontwikkelden niet, waardoor die zijn gewicht niet konden dragen. Wat ik ook voor oefeningen met David deed, zijn spiermassa verbeterde niet. Zijn achterwerk hing steeds lager, waardoor hij bijna op z’n knieën liep.” Ook de dierenarts merkte dat het niet goed zat met Davids bespiering. Er stond op de langere termijn ook nog een intensieve heupoperatie in de planning. Dat kon niet plaatsvinden, als er geen spieren waren die een dergelijke ingreep konden opvangen. Zonder die bespiering kon David überhaupt niet verder aansterken…
Wil je weten hoe dit afloopt? Ga naar www.dierenbescherming.nl/davidgoliath
